مجازات فریب در ازدواج چیست؟

ین مسائل شاید نشان از به صدا آمدن زنگ خطری دارد كه باید جدی گرفته شود. شاید گوشمان تا حدودی به شنیدن دردل‌هایی كه از فریب زوج یا زوجه در هنگام ازدواج حكایت دارد، عادت كرده باشد. اینكه افراد در هنگام بستن پیمان زناشویی خود را متفاوت از آنچه هستند، نشان دهند و ادعاهایی فراتر از واقعیت را طرح كنند خود یكی از عوامل طلاق‌هاست.

گذری به دادسراها و دادگاه‌ها و تورق پرونده‌های در حال بررسی نشانگر افزایش بزه فریب در ازدواج است. البته در گذشته برخی آمارها سهم آقایان را بیش از خانم‌ها در ارتكاب به فریب در ازدواج نشان می‌داد. اینكه قانونگذار برای رسیدگی به عمل مجرمانه فریب در ازدواج چه مجازاتی تعیین كرده است، موضوعی است كه باید برجسته‌سازی شود تا شاید جنبه پیشگیرانه داشته و از وقوع چنین رفتاری جلوگیری كند.

«فریب در ازدواج» در آیینه قانون مجازات اسلامی

قانون برای اشخاص فریب خورده در ازدواج در ابتدا امكان فسخ نكاح از طریق دعوای مدنی را فراهم ساخته است. از منظر قانون كیفری و طبق ماده 647 قانون مجازات اسلامی یكی از شرایط اساسی هر عقدی، قصد طرفین و رضای آنها است. عقد نكاح نیز از این مقوله جدا نبوده و طبق مواد  1062و 1070 قانون مدنی قصد ازدواج و رضای زوجین یكی از شرایط اصلی صحّت عقد نكاح است. در همین راستا و به‌منظور اطمینان از حصول قصد و رضای هر یك از زوجین و با هدف جلوگیری از توسل هر یك از آن‌ها قبل از ازدواج به امور واهی برای فریفتن دیگری، قانونگذار هم برای طرف فریبكار اینگونه ازدواج‌ها مجازات تعیین و هم از نظر مدنی امكان فسخ چنین نكاحی را فراهم كرده است و فرد فریب خورده مخیّر است كه با مراجعه به دادسرای محل وقوع جرم شكایت كیفری كرده یا در دادگاه خانواده ذی‌صلاح تقاضای فسخ نكاح منعقده فی‌مابین را به عمل آورد. همچنین فریب خورده می‌تواند كه هم از طریق كیفری اقدام كند و هم از طریق مدنی و هیچ‌گونه منع قانونی در این خصوص وجود ندارد.

از نظر مدنی حق فسخ نكاح در ماده 1128 قانون مدنی برای فرد فریب خورده پیش‌بینی شده است. این ماده قانونی می‌گوید كه هرگاه در یكی از دو طرفین صفت خاصی شرط شده و بعد از عقد معلوم شود كه طرف مذكور فاقد وصف مقصود بوده برای طرف مقابل حق فسخ خواهد بود.