آیا امکان خرج کردن پول بیشتر از موجودی حساب وجود دارد ؟

در اکثر نظام‌های پولی دنیا، بانک‌ها برای حمایت از مشتریان معتبر، خوشنام و خوش‌حساب، اعتبار ویژه‌ای اختصاص داده و اجازه می‌دهند از حساب جاری خود بیش از موجودی برداشت کنند.

بدون شک هر فعال اقتصادی ممکن است در شرایطی خاص با ریسک نقدینگی مواجه شود. به این معنا که به هر دلیل، نیاز مالی فوری، مقطعی و غیرقابل پیش‌بینی پیدا کند که لازم باشد در کوتاه‌ترین زمان ممکن برطرف شود، اما فرصت انجام پروسه دریافت وام وجود ندارد. برای رفع این مشکل چه باید کرد؟

در راستای رفع چنین نیازی، در اکثر نظام‌های پولی دنیا، بانک‌ها برای حمایت از مشتریان معتبر، خوشنام و خوش‌حساب، اعتبار ویژه‌ای اختصاص داده و اجازه می‌دهند از حساب جاری خود بیش از موجودی برداشت کنند.

در واقع مشتری می‌تواند به‌میزان موجودی حساب به اضافه اعتبار تخصیصی (تسهیلات) برداشت کرده و در اولین فرصت نسبت به تسویه اصل و سود اعتبار تخصیصی اقدام کند. در اصطلاح بانکی به این دسته از تسهیلات «اعتبار در حساب جاری» گفته می‌شود.

از سوی دیگر، تسهیلات متعارف اعتبار در حساب جاری، در بانکداری سایر کشور‌ها بر اساس قرض با بهره ارایه می‌شود که در تعارض با قانون عملیات بانکی بدون ربا و فقه اسلامی است و نمی‌تواند در نظام بانکی کشور به این شکل مورد استفاده قرار گیرد.

با این حال می‌توان از ظرفیت عقود اسلامی جهت طراحی شیوه‌های جایگزین برای استفاده از ابزار اعتبار در حساب جاری استفاده کرد.

یکی از این عقود که به نظر می‌رسد ظرفیت خوبی در این رابطه داشته باشد، عقد بیع دین است. این عقد در واقع به معنای تنزیل اسناد تجاری واقعی مشتری توسط بانک است.

در این شیوه، بانک با شناسایی مشتریان صلاحیت‌دار، به آنان اعلام می‌کند که برای آن دسته از مشتریان که دارای اسناد تجاری حقیقی (اسناد طلب ناشی از معامله واقعی) و مدت‌دار هستند، متناسب با عملکرد حساب جاری آنها، اعتبار تنزیلی باز می‌کند. به این معنا که بیش از سقف موجودی تسهیلات می‌دهد.

در این حالت، وقتی مشتری تقاضای اعتبار می‌کند، بانک حد اعتبار او را تعیین و درخواست اسناد تجاری مدت‌دار می‌کند. مشتری نیز به اندازه مبلغ اعتبار، چک، سفته و برات در اختیار بانک می‌گذارد تا بانک با توجه به نرخ سود مورد نظر، نسبت به تنزیل آن‌ها به کمتر از مبلغ اسمی مندرج روی اسناد اقدام کند.

اگر پس از برداشت مشتری از اعتبار خود و قبل از سررسید چک و سایر اسناد، مشتری با مازاد منابع مواجه شود و بخواهد تسهیلات بانک را بازگرداند، می‌تواند به بانک مراجعه کرده و اسناد تنزیل‌شده را مجدداً از بانک خریداری کند.

در این صورت، بانک به همان روشی که اسناد مدت‌دار را خریده بود (تنزیل کرده بود)، آن‌ها را به مشتری می‌فروشد و این روش تا سررسید سفته می‌تواند چند بار تکرار و بین بانک و مشتری خرید و فروش شود.

مسلماً هرچه زمان معامله به سررسید سند نزدیک شود، ارزش روز سند به ارزش اسمی نزدیک می‌شود و سود به صفر گرایش می‌یابد.