درباره شرط نتیجه چه می دانیم ؟

• یعنی همینکه این عقد و شرط ضمن آن را قبول کرد علاوه بر اینکه عقد محقق شد اثر عمل حقوقی که شرط شده یا نتیجه آن عمل حقوقی محقق می‌شود. یعنی در مثال اول طلب ازبرادر فروشنده ابراء می‌شود.

منظور از شرط نتیجه این است که نتیجه یک عمل حقوقی در ضمن عقد شرط شود نه خود عمل حقوقی. یعنی عمل حقوقی در ضمن عقد شرط نمی‌شود بلکه نتیجه عمل حقوقی شرط می‌شود.

اگر عمل حقوقی شرط شود به آن شرط فعل می‌گوییم، ولی اگر نتیجه عمل حقوقی شرط شود شرط نتیجه نامیده می‌شود.

مثال اول: من ماشین خود را به قیمت ۳۰ میلیون تومان به شما می‌فروشم و در ضمن عقد شرط می‌کنم به شرطی که طلب شما از برادرم ابراء شود. (ماده ۲۸۹ قانون مدنی: دائن با اختیار از دین خود صرف نظرکند)

مثال دوم: من ماشین خود را به شما می‌فروشم به قیمت ۳۰ میلیون تومان به شرطی که شما مزرعه را به همکارم بفروشید.

در مثال اول نتیجه عمل حقوقی شرط شده است که شرط نتیجه نامیده می‌شود و در مثال دوم خود عمل حقوقی شرط شده است که شرط فعل نامیده می‌شود.

در شرط نتیجه به صورت مستقیم اثر عمل حقوقی شرط می‌شود. دیگر لازم نیست ایجاب و قبول بعدی انجام شود.

یعنی همینکه این عقد و شرط ضمن آن را قبول کرد علاوه بر اینکه عقد محقق شد اثر عمل حقوقی که شرط شده یا نتیجه آن عمل حقوقی محقق می‌شود. یعنی در مثال اول طلب ازبرادر فروشنده ابراء می‌شود.

ماده ۲۳۶: شرط نتیجه در صورتی که حصول آن نتیجه موقوف به سبب خاصی نباشد آن نتیجه به نفس اشتراط حاصل می‌شود.

شرط صفت و نتیجه قابل اسقاط نیست. اماحق فسخ ناشی از تخلف آنان قابل اسقاط می‌باشد.