قرار دستور موقت داير بر اجازه ورود (تردد )

• در قانون آيين دادرسي مدني سابق براي صدور دستور موقت اجازه مخصوص رئيس قوه قضاييه تفويض شده به روساي دادگستري لازم بوده ولي ، قانون جديد اين اجازه را در مرحله صدور لازم ندانسته و تنها در مرحله اجرا است كه

بسمه تعالي

(قرار دادگاه )

نظر به تقاضاي وكيل خواهان داير به صدور دستور موقت بر منع خوانده از ورود خواهان ها به يك قطعه باغ واقع در پشت مغازه استيجاري خوانده به نشاني تهران … قبل از اظهار نظر در ماهيت دعاوي مطروحه با توجه به اينكه اجازه مخصوص صدور دستور موقت به موجب نامه شماره 4519-19/2/73 مقام محترم رياست كل  دادگستري استان تهران مستنداً به تفويض اختيار شماره 5984/15-5/8/68 مقام معظم وزارت به اينجانب تفويض گرديده و با توجه به دلايل و مدارك تقديمي و نحوه مدافعات خوانده در جلسه مقرر براي رسيدگي به دستور موقت و مندرجات لايحه تقديمي و نحوه مدافعات خوانده در جلسه مقرر براي رسيدگي به دستور موقت و مندرجات لايحه تقديمي فرد اخير الذكر و با احراز فوريت امر و مستنداً به مواد 770 به بعد قانون آيين دادرسي مدني سابق قرار دستور موقت بر منع خوانده از تردد ورود و خروج خواهان ها از باغ موصوف صادر و اعلام مي گردد . خسارت احتمالي مقرر به موجب قبض سپرده شماره 10317-17/3/73 ايداع شده است . مقرر است پرونده از موجودي كسر شده و به كلاسه جديد ثبت شود .

رئيس / دادرس شعبه ….. دادگاه عمومي ….

توضيح اينكه :

در قانون آيين دادرسي مدني سابق براي صدور دستور موقت اجازه مخصوص رئيس قوه قضاييه تفويض شده به روساي دادگستري لازم بوده ولي ، قانون جديد اين اجازه را در مرحله صدور لازم ندانسته و تنها در مرحله اجرا است كه ، تائيد رئيس حوزه قضايي لازم مي باشد . بديم معني كه ، در مرحله صدور نيازي به اجازه يا دخالت مقام ديگري نيست و قاضي مستقلاً قرار صادر مي كند . ولي ، براي مرحله اجرا كسب اجازه از رئيس حوزه قضايي لازم مي باشد (تبصره 1 ماده 325 قانون آيين دادرسي مدني جديد )